Het wielerjaar zit er weer op en ondanks een slecht begin en een eindsprint van martin van dam is het me toch gelukt om de overwinning binnen te halen.
De eerste periode begon dankzij een inschattingsfout niet best; ik had het in mijn hoofd gehaald dat de Tirenno niet zo zwaar was en dat Boasson die wel effe zou winnen.
Dus geen Garzelli of Scarponi in mijn teampie en dat heb ik geweten ook.
Gelukkig ging MSR me beter af en kwam ik al snel weer de top 50 binnen, waarna ik via een goede serie bij de voorjaarsklassiekers al behoorlijk rap de top 15 weer binnenstormde.
Vervolgens stond ik na het drieluik dankzij gasparotto en vinokoerov ineens heel snel op de eerste plaats. Mijn tactiek was vanaf het begin om via de voorjaarsklassiekers naar een sterk Giro team toe te werken en dat
ging geheel volgens plan.
Natuurlijk heb je bij dit wegwedstrijd ook wel een beetje geluk - of laten we zeggen niet te veel pech - nodig en tot de start van de giro ging dat allemaal heel goed.
Echter vlak voordat de giro begon werd pellizoti ineens geschorst en kwam Nibali, die mijn laatste belager allemaal in hun team hadden, ineens zijn plaats inpikken.
"Ach", dacht ik nog, "die streekgenoot van mijn vader gaat hier een beetje knechten en zich warm rijden voor de tour". Maar ik zat er goed naast: hij werd ondanks knechtenwerk voor basso gewoon heel knap tweede.
Gelukkig had ik een aardige voorsprong en behield nog wel mijn eerste plaats.
Daarna volgden de Dauphine libere zonder al te veel problemen en had ik in zwitsersland wel een beetje geluk dat Gesink in de tijdrit faalde en frank Schleck de ronde won. De Tour begon en met een sterk team met o.a. contador en de gebroeders Schleck leek het alsof ik wederom uit zou gaan lopen maar daar was ineens het uitvallen van Frank en het slecht rijden van Levi waardoor Cycling Fever Collega Rimenno toch dichterbij kon komen. Daarna werd ik plots belaagd door Wonderwinners en sjonnie die in de ronde van polen flink scoorden, maar de eerste plaats bleef gehandhaafd.
In de Eneco tour kon ik dankzij Boasson en Tony Martin weer wat uitlopen en zo aan de vuelta beginnen met een ruime voorsprong. De Vuelta ging naar behoren en ondanks het uitvallen van Anton en het falen van Menchov behield ik mijn voorsprong en was het zaak om dat tijdens het WK te consolideren.
Mijn tactiek was om op de tijdrijders in te zetten, zeker omdat er nogal wat twijfels over het parcours bestonden; er waren mensen die Cavendish als kanshebber benoemden maar anderen uit de wielerwereld noemden het een parcours voor cunego en dat soort renners.
Uiteindelijk bleek het geen onverstandige keuze want waar uiteindelijk de meeste mensen gilbert hadden verwacht werd het hushovd die de wegrit won.
Na Het WK sloeg het noodlot weer toe en moest gesink i.v.m. trieste familieomstandigheden Lombardije laten schieten. Mijn tactiek met de grote rondes heeft zich in ieder geval gedeeltelijk terugbetaald: doordat ik vaak ruim vantevoren de grote favorieten al had ingepast kon ik voor de rondes tussendoor vaak nog een goede wissel inpassen. Uiteindelijk heeft me dat de overwinning bezorgd. Van de CF delegatie deed onze servische vriend max (de runner up van vorig jaar) het met een vijfde plaats wederom niet slecht, alleen maatje lennart speelde weer eens teveel op de dagzeges en werd daarom "slechts" 17e terwijl hij eigenlijk de betere speler is :).
Tot slot: martin veel succes volgend jaar maar die derde titel daar ga ik zeker een stokje voor proberen te steken. Dan kunnen we in 2012 kijken of een van ons twee de derde titel binnen kan halen.
Sjoo en nu gaan we de schaatsen slijpen
|